Ֆեյք խաղաղություն

Խաղաղության պայմանագիրը չի կարող միակողմանի լինել։ Այս ֆեյք խաղաղությունը մի կողմ

ունի, և այդ մի կողմում իրար փոխլրացնելով են գործում երկու թյուրքակենտրոններ։

Մեզ ՀԱՅԿԱԿԱ՛Ն կողմ է պետք։

Պետության ղեկավարի պարտականությունն է.

*ապահովել երկրի անվտանգությունը,

*ունենալ պետության շահերից բխող դիվանագիտություն,

*անվտանգային արդյունավետ քաղաքականությամբ երաշխավորել պետության ինքնիշխանությունը և տարածքային ամբողջականությունը:

Եվ սրանք պարտականությունների մի մասն են ընդամենը։

Մեր երկրի պարագայում, ունենք ճիշտ հակառակ իրողությունը։

Դրածոն հստակորեն ձախողման է տանում բոլոր գործընթացները ասելով. «...ես գնում եմ այդ (խաղաղության) ճանապարհով և հույս ունեմ, որ այդ ճանապարհով կգնա նաև Ադրբեջանի ղեկավարը», սրանով ուղղակիորեն Ալիևի կամքին է հանձնում ամեն ինչ, այն դեպքում, երբ վերջինս հայտարարում է մեր երկրի տարածքային ամբողջականությունը խախտելու, անգամ Երևանը զավթելու իր ծրագրերի մասին։

Այս մեթոդիկան, իհարկե Ալիևի համար շահեկան է նաև քարոզչական տեսանկյունից, մի կողմից այս դրածոն է սատարում իրեն, մյուս կողմից առաջիկայում կայանալիք նախագահական ընտրություններում դիվիդենտներ է շահում։

Մասնավորապես ուշադրություն դարձրեք հետևյալ հանգամանքին ևս, այն դեպքում, երբ Ալիևը բացառում է մեր երկրի ինքնիշխան տարածքներից իրենց դուրս գալը, անթաքույց ցուցադրելով իր զավթողական քաղաքականության օրակարգը, որը ոչ այլ ինչ է, քան պատերազմի անոնս, այս ապիկարը, համառորեն ժողովրդին խաբելով, համոզում է, թե անհնար է Ադրբեջանին 32 հայկական գյուղերի կենսական նշանակության տարածքների հետվերադարձի պահանջ ներկայացնելը, քանի որ իբր դժվար է հստակ հասկանալ, թե որտեղ է ֆիզիկապես ավարտվում սահմանը ընդհանրապես, օրինակ` Արծվաշենինը մասնավորապես։

Արդյունքում Ալիևը մաքսիմալիստական ագրեսիվ քաղաքականություն է վարում, հավակնելով զավթել նաև Երևանը, իսկ սա իր քաղաքական աճպարարությամբ, ժողովրդին իր և Ալիևի կողմից պարտադրված պարտության հետ համակերպվելու քարոզ է անում` լեգիտիմացնելով Ալիևի քայլերն ու նկրտումները։

Ա՛յ, սա է սրանց պասերով «խաղաղությունը»։

Գևորգ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ

Մեկնաբանություններ